Σαράντα (τραγουδιστές) μέρες για τα Χριστούγεννα!

Σε ακριβώς σαράντα μέρες έχουμε Χριστούγεννα Κάποιοι χαίρονται για αυτό κάποιοι όχι και τόσο. Η αλήθεια είναι πως τις τελευταίες χρονιές η ανησυχία, η ανασφάλεια και ο φόβος για το μέλλον προσπαθούν (δυστυχώς με επιτυχία)να εκτοπίσουν τη μαγεία των άγιων εκείνων ημερών από την αντίληψη μας. Ο κόσμος θυμίζει πολύ τους κατοίκους της μουντής και γκρίζας Τσιμεντούπολης, της πατρίδας του Λουκά και της Φωτεινής. Όλοι περιμένουμε ένα θαύμα αλλά στην πραγματικότητα ελάχιστοι πιστεύουμε σε αυτό.
Τα φετινά Χριστούγεννα, έπειτα από πολλές περιπέτειες, το Τραγούδι του Χρόνου θα δει επιτέλους το φως της δημοσιότητας Κι όσο ο Δεκέμβρης πλησιάζει, τόσο περισσότερο εργαζόμαστε για το καλύτερο αποτέλεσμα. Ο Γιάννης με τις Βορειοδυτικές του Εκδόσεις, πιστός στις υποσχέσεις του (αντίθετα με άλλους εκδότες) έβαλε τα δυνατά του για την επιμέλεια του κειμένου, τη σελιδοποίηση και την επιλογή του εξωφύλλου ώστε το Τραγούδι να είναι διαθέσιμο μες στις επόμενες εβδομάδες στα βιβλιοπωλεία όλης της χώρας. Σήμερα, στη σελίδα των Βορειοδυτικών αναρτήθηκε η εξής ανακοίνωση:

"Τέλος, αυτές τις ημέρες ετοιμάζουμε πυρετωδώς το Τραγούδι του Χρόνου, ένα εφηβικό μυθιστόρημα φαντασίας που θα κυκλοφορήσει λίγο πριν τις γιορτές. Συγγραφέας του είναι ο Γιώργος Χατζηκυριάκος και σας υπόσχεται ένα μαγευτικό ταξίδι στη Νοέλα."


Κι έτσι πλησιάζουμε προς το τελικό στάδιο της έκδοσης. Όπως όλα δείχνουν, τα φετινά Χριστούγεννα, τέσσερα χρόνια από τότε που ξεκίνησε να γράφεται σε ένα αρχείο word, το Τραγούδι του Χρόνου θα κυκλοφορήσει επίσημα.
Μπορεί τούτο το μικρό βιβλίο να μην αλλάξει σε τίποτα τον κόσμο. Το πιθανότερο είναι πως δεν θα λύσει τα προβλήματα κανενός ούτε και θα οδηγήσει την ανθρωπότητα σε καλύτερες μέρες. Υπόσχεται όμως να σας χαρίσει λίγες μαγικές στιγμές και να κάνει να δείτε τα Χριστούγεννα ξανά μέσα από τα μάτια ενός μικρού παιδιού. Του παιδιού που ήσασταν κάποτε, του παιδιού που που ζει ακόμα μέσα σας, του παιδιού που πιστεύει στα θαύματα και κοιτάζει το μέλλον με ελπίδα και αισιοδοξία.

Εδώ θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Κώστα, τον Δανιήλ, τη Μαριλένα, την Αγγελική και το Γιώργο που μέσα από τα πινέλα τους έδωσαν μια ξεχωριστή ζωντάνια στους ήρωες του βιβλίου. Φυσικά το μεγαλύτερο ευχαριστώ πηγαίνει στο Γιάννη, ακόμα κι αν προτίμησε να απέχει από τη λίστα των ευχαριστιών!